Bowlen. Zaterdag waagde ik mij er weer eens aan. Niet dat het een hobby van mij was. Ik heb in mijn leven nu exact twee keer gebowld en één keer gekegeld. Let op. Dit is niet hetzelfde. Destijds was ik denk ik een jaar of elf. Ik kan me haast niet voorstellen dat ik toen een genie was in het populaire fenomeen kegels omgooien met een bal. Want daar draait het immers allemaal om.
Een afscheidsfeestje van een oudcollega bracht mij voor de eerste keer naar de bowlingbaan. Het was mijn eigen idee, ook dat nog. Daar bleek al snel dat het talent niet voor mij was weggelegd. Mede door mijn afwijking naar links, waardoor de bal niet op de baan maar in de goot belandt scoorde ik niet al te hoog. Soms lukt het ook wel hoor. Dan raakte ik de linkse pionnen.
Zaterdag poging twee. Ik moet eerlijk zeggen: ik ga erop vooruit. Ik gooide eindelijk eens een strike. En daarna nog drie. Ik ben er zelfs in geslaagd de bal tot twee keer toe de verkeerde kant op te laten rollen. Ze zijn toch best wel zwaar. Het blijft toch altijd weer een gok waar mijn balletje naartoe rolt. Soms heb ik geluk of een enkele uitspatting van pure techniek.
Bowlen volkssport nummer één? Voor mij even niet. Gelukkig is het altijd heel gezellig. En dat kun je niet van alle sporten zeggen.
Lees ook:Kijk in je brein
Lees ook:Pamela Anderson en Tommy Lee weer samen
Lees ook:In de schoenen van een ander
Lees ook:Heb jij een foute lover?
Lees ook:Waaghals of watje: Sietske van der Bijl (VRijland)
Pingback: Bowlen steeds populairder | Jongeren