De ouders van een zeer ernstig gehandicapt Amerikaanse meisje in Seattle houden hun 9-jarige dochter met hormonen opzettelijk klein. Volgens hun is hun dochter beter hanteerbaar en verplaatsbaar door haar lengte en gewicht te limiteren. Ashley zou bijvoorbeeld gemakkelijker kunnen blijven deelnemen aan familie-activiteiten. Er is veel kritiek op wat de ouders met hun kind doen, maar daar zijn zij het niet mee eens. "Tegen die mensen wil ik zeggen dat mijn dochter de cognitieve capaciteiten ontbeert om enige vorm van onwaardigheid te bemerken. Die hormonen zijn niet grotesk. Wat grotesk is, is het vooruitzicht van een volledig volgroeide en vruchtbare vrouw met de geestelijke vermogens van een baby", aldus de vader.
Lees ook:Australiër trouwt met tweelingzus
Lees ook:Amerikaanse jeugd gek op hormonen
Lees ook:Detective komt achter iets anders
Lees ook:Avonturen met een bowlingbal
Lees ook:Vlaamse jongeren grijpen naar groeihormoon
Ik snap het wel hoor…
Ik bedoel: als je denkt goh die vrouw is 24 laat ik de weg eens vragen, en vervolgens uitkomt in een speeltuin youknow…
Ik snap sowieso al niet waarom wij er ons mee bezig houden, het is toch hun zaak?!
ik denk dat zoiets deontologisch niet verantwoord is, maar ik kan die ouders goed begrijpen. een kind van laat ons zeggen 1 meter lengte en een gewicht van laat ons zeggen 30 kilo is veel makkelijker te dragen dan een volwassen persoon van 1.70 meter en 85 kilo. ik weet het niet, uit oogpunt van die ouders, ja, maar dat is hun zaak.
Ik vind dit heel erg fout. Mensen die beweren dat dit kan omdat ze er toch niets van merkt zijn enggeestig aan het redeneren.
Het omdraaien van de motivatie lijkt me logischer: waar het recht vandaan halen om iemand voor z’n leven lang te verminken (want dat kun je het wel noemen dunkt mij),
als diegene NIET kan instemmen met de desbetreffende behandeling??
Ik vind dat elke arts (maar ook de ouders) het volgende devies moesten hanteren: SCHAAD GEEN KINDEREN ALS DAT NIET HOEFT EN ZEKER NIET VANWEGE GEMAKSZUCHT.
Wat betreft de vraag of diegene niet kan instemmen, gehandicapten weten niet wat ze zeggen…
fout of niet fout, en kinderen schaden vanwege gemakszucht?! Kan me hier zo ontzettend kwaad over maken. Gemakszucht, komt in de boekjes van de meeste ouders met een gehandicapt kind niet voor. Het leven met een kind dat beperkt is, is geen makkelijke opgave. Voor een buitenstaander is het heel erg simpel om een oordeel te geven.